Mijn verhaal: fysieke klachten en mentale mindset
Het is tijd om open en eerlijk naar elkaar te zijn. Daarom wil ik nu vooral mijn fysieke verhaal met je delen. Ik leef met fysieke klachten die mijn dagelijks leven in meerdere of mindere mate beïnvloeden. Chronische pijnen, incontinentie en andere gezondheidsproblemen zijn constant aanwezig, maar ik kies ervoor om mijzelf niet te laten beïnvloeden door deze problemen (Dat dit niet altijd zo is geweest en zelfs nu nog af en toe mij belemmerd, daar kom ik zo nog op terug).
In plaats daarvan focus ik me op wat ik wél kan doen en wat wel mijn mogelijkheden zijn. Ik omarm een voor mij gezonde levensstijl met aandacht voor voeding, beweging en rust. Ik merk dat deze factoren mij kunnen ondersteunen, zelfs op moeilijke dagen.
Wat het voor mij anders maakt, is mijn positieve kijk op het leven. Ondanks mijn uitdagingen blijf ik dankbaar voor de kleine dingen van het leven. Een kopje thee onder een dekentje, een mooie zonsopgang met prachtige kleuren, een spannend boek of een ontspannend weekendje met mijn man weg.
Ik wil daarom ook andere vrouwen inspireren. Door mijn openheid en optimisme moedig ik anderen aan om hun eigen uitdagingen te overwinnen (en dit betekent niet altijd op te lossen) en te kijken naar de mogelijkheden om voluit te leven, ongeacht de omstandigheden.
Kijk eens naar onze sociale media wereld die is vaak gericht is op perfectie en fysieke prestaties, ik pas hier ook niet tussen. Ik volg geen dieet, eet lekkere dingen, maak echter daarin wel keuzes. Ik heb geen strak fitnessbabe lijf: vind dat ook niet nodig. Ik ben 50+, heb in mijn geval twee kinderen gebaard, ik heb andere organen dan een man in mijn lijf. Die hebben ook plaats nodig. Dus buikje?, tja zij is er gewoon. Ik herinner mezelf er elke weer aan dat echte gezondheid niet alleen draait om het lichaam, maar ook om de geest. Een positieve mindset kan je daarbij helpen.
Mijn plaatje
In het plaatje hieronder neem ik je mee in de meeste fysieke klachten die ik heb. Ik heb een aantal niet genoemd, wordt het teveel. Ik besef dat mijn klachten vooral ongemak, pijn en mentale onzekerheid geven. Ik ga er niet dood aan of ernstig beperkt in mijn doen en laten. Er zijn zoveel vrouwen die er erger bij zitten, maar wat ik altijd zeg tegen mijn cliënten die hun eigen klachten bagatelliseren; zeg ik nu tegen mijzelf en jou. “Iedereen heeft zijn eigen portie problemen en sh*t. Als het op jouw bordje ligt, ben jij diegene die daar mee te maken heeft en niemand anders. Dat is niet meer of minder zwaar dan bij ieder ander”.
Positieve mindset
Maar ik moet eerlijk tegen je zijn, deze instelling heb ik niet altijd gehad. Ik heb sommige klachten al vanaf mijn 16e en veel sinds de geboorte van mijn zonen. Sommige zijn gewoon ontstaan en andere hebben een duidelijk aanwijsbaar moment dat ze zijn begonnen. Ik heb van alles gedaan om van een aantal klachten af te komen, van medicatie, therapieën tot aan diverse operaties. Soms gaf het verlichting of verminderde het, helaas ook verergerd, maar alle klachten en ongemakken die je in de foto ziet staan zijn er allemaal nog in meerdere of mindere mate.
Ik heb mij zeker laten leiden door mijn klachten. Niet overal aan meedoen, alles doen om het te verbloemen, mij schamen. Leuke dingen voorbij laten gaan, want stel je voor dat….. Maar niet alleen leuke dingen kwamen in gedrang. Ook qua werk had/heeft bijvoorbeeld de migraine best een grote impact. Dit heb ik al sinds mijn 16e. Ook sinds die tijd altijd hoofdpijn met dus migraine als hoogtepunt er tussen door. Eerder bleef ik nog wel eens thuis, maar als zzp-er is het niet te doen. Dus slik ik pillen en op de één of andere manier lukt het mij om mijn werk te doen. Volgens mij werk ik dan op een soort adrenaline, waardoor ik een boost krijg om te functioneren. Eenmaal in de auto of alleen, lukt het echt niet meer. En soms betekent het dan toch om te moeten afzeggen voor de volgende dag. Het voelt soms echt k*t, maar aan de andere kant; ik kan er niets aan doen. Voel het niet aankomen en de pillen werken vaak gewoonweg niet. Doordat ik dan doorga, duurt de aanval waarschijnlijk langer.
Maar het doet ook wat met je mentale veerkracht. Die incontinentie! Schaamde mij rot. Stond ik met mijn pakjes tena-lady in de Kruidvat. “Als ze mij vragen voor wie ze zijn: zeg ik voor mijn moeder” (sorry ma). Natuurlijk gaat niemand dat vragen, maar ik stond mij al voor te bereiden bij de kassa! Bang dat ik stonk, doorlekte, niet op tijd naar de wc kon etc. Er is een tijd geweest dat mijn hoofd daar alleen maar mee bezig kon zijn. Wel weer een goede afleiding van de migraine!
Het keerpunt
Het keerpunt van verandering was het moment dat ik besefte dat mijn fysieke klachten een permanente realiteit zijn, en dat het verzetten tegen deze realiteit alleen maar meer ongemak en verminderd zelfvertrouwen veroorzaakte.
In plaats van maar te blijven malen met negatieve gedachten en emoties, koos ik ervoor om te accepteren wat ik niet kon veranderen. Geen medicijn of operatie kon dit, in mijn geval oplossen. Deze acceptatie was het begin naar een positievere mindset. ik begon te focussen op wat je wel kon doen om mijn gezondheid te verbeteren, zoals het aanpassen van je levensstijl, het vinden van manieren om met pijn om te gaan en het blij zijn met de kleine dingen in het leven.
O, en ik zal het je niet mooier laten lijken dan het was. Het was rete moeilijk. Nog steeds zo nu en dan. Pijn en onmacht omdat die pillen echt niet helpen en je vier dagen later nog steeds rondloopt met migraine, ongemakken; om er altijd toch rekening mee te moeten houden, het bang zijn niet naar het toilet te kunnen. Toch dat stukje fietsen en dagenlang last heb bij het zitten en opstaan etc.
Maar door actief te werken aan het veranderen van mijn denkpatronen en het blijven toepassen van een positieve kijk op het leven (met een vloek en zucht tussendoor), ben ik erin geslaagd om langzaam maar zeker een positieve mindset te ontwikkelen. En deze pas ik nog steeds toe, soms wat meer dan een andere keer. Maar goed; ik ben ook maar een mens.
En dat niet alleen, ook is het mij uiteindelijk gelukt om deze mindset ook naar mijn fysieke gezondheid door te voeren. Jarenlang niet gesport, naar de buitenwereld toe maar volhouden omdat ik er toch niets aan vind. Nou ja, grotendeels klopt dat ook echt. Maar sporten die ik zelf leuk vond, had ik vanwege die klachten opgegeven. Maar nu sport ik als een malle, maakt mij niets meer uit en ik voel mij goed.
Ons verhaal
Mijn verhaal is natuurlijk niet jouw verhaal. Dat is maar goed ook. Ieders verhaal is uniek. Het verhaal van mij wilde ik je vertellen als een voorbeeld van mentale veerkracht van onze menselijke geest en hoe de kracht van van acceptatie en positiviteit kan helpen bij een andere levenshouding.
Het betekent niet dat je alles moet accepteren. Dat je moet huppelen door het leven, je negatieve gedachten, gevoelens en emoties moet verbergen of wegstoppen. Nee joh, verre van dat. Laat het ook gebeuren en laat het er zijn. Wel is het goed om te beseffen, dat niet overal tegen te vechten valt. Dat het soms onneembare hordes zijn, wat je ook probeert. Dat het vechten je levensvreugde kan verminderen, omdat je elke keer weer wordt teleurgesteld of omdat het ten koste van alles gaat. Soms is vechten of ervoor gaan zeker de moeite waard, omdat het je levenskwaliteit kan verbeteren en dan is het altijd een ‘go’. Kijk altijd naar wat je mogelijkheden zijn en pak je kansen.
Ik kan mij voorstellen dat je je afvraagt waarom ik dit aan je vertel of met je deel. Het is allemaal best persoonlijk. Ik hoop dat als ik jou kan laten zien dat ik de schaamte voorbij ben. Dit zijn uiteraard geen onderwerpen tijdens een verjaardagsfeestje, maar zouden wel het onderwerp mogen zijn als vrouwen (en mannen?) onder elkaar. Onze lijven, onze verhalen, onze gedachten, onze realiteit.