“Herken je deze gedachte: ‘Waarom overkomt mij dit nu!’?

Soms flitst het ook door mijn gedachten en hoewel ik mezelf niet veroordeel, realiseer ik me dat deze gedachte me in een slachtofferrol kan plaatsen. Het draait echter om wat je met die gedachte doet.

Dit is waarschijnlijk een van de meest gestelde vragen in ons menselijk bestaan. Je herkent het door simpelweg op te letten, te luisteren en te lezen. Soms gesteld als een vraag, soms als een opmerking, maar deze ogenschijnlijk eenvoudige zin draagt vaak een zware lading aan emoties; boosheid, verdriet, teleurstelling en frustratie.

Vertrouwen

Vertrouwen hebben in het leven kan soms uitdagend zijn. Het lijkt begrijpelijk wanneer mensen die vraag stellen, vooral als het ene na het andere op hun pad komt. Wanneer krijg je dan de tijd om op adem te komen, om van het leven te genieten zonder constant bezorgd te zijn over wat er weer gaat gebeuren? Het leven is kwetsbaar en hoe kunnen we dan toch vertrouwen behouden?

Wat je overkomt, kan enorm divers zijn: verlies van geliefden of werk, ziekte en de impact ervan, relatieproblemen zoals scheiding, ontrouw, geweld, psychische, fysieke of psychosociale problemen, de balans tussen studie, werk en privé, een ongeluk, burn-out… Vaak stapelt het zich op. Soms heeft het geen duidelijke oorzaak, maar voel je je opnieuw moe, verdrietig, of word je opnieuw (bewust of onbewust) gekwetst.

De lijst is onvolledig en eindeloos. Hoe sterk je veerkracht en draaglast ook zijn, het bepaalt in hoeverre deze gebeurtenissen je beïnvloeden. Soms is het gewoon te veel.

Het heeft zo moeten zijn

De uitspraken ‘Het heeft zo moeten zijn!’ of ‘Alles heeft zijn reden’ zijn niet mijn favoriet. Alleen in positieve zin, bijvoorbeeld wanneer je iemand ontmoet met dezelfde interesses, vind ik ze passend. Maar verder geloof ik niet dat er altijd een reden is voor ziekte, ongelukken of het verlies van een partner. Wat zou die reden dan zijn? Ik kan het niet bedenken. Wel kan ik begrijpen dat een burn-out het gevolg kan zijn van te lang doorgaan in een ongezonde werk- of relatiesituatie, waarbij je lichaam simpelweg zegt: stop! Ik kan meerdere zaken terugbrengen naar die praktische aanwijsbare redenen, maar niet alles. Daarom gebruik ik deze uitspraken niet in deze context, omdat ik ze niet altijd gepast vind. 

Het is wel belangrijk te realiseren dat deze levensgebeurtenissen meestal niet te vermijden zijn. Je kunt ze niet voorspellen; ze overkomen je gewoon. Iedereen maakt ze vroeg of laat mee. Dat is het leven en daar moeten we mee omgaan.

Wat is jouw reactie hierop?” Laat het mij eens weten!