Deze zin is misschien wel één van de meest gestelde vragen van ons als mens. Ik heb er geen wetenschappelijk onderzoek naar gedaan, maar dat hoeft ook niet, een kwestie van opletten, luisteren en lezen en voilà! Soms als een vraag gesteld en soms als opmerking. En die eenvoudige zin bevat vaak een enorme lading emotie; boosheid, verdriet, teleurstelling, frustratie.

Het is soms lastig om vertrouwen in het leven te hebben!

Het voelt soms ook heel terecht als iemand die waarom vraag stelt. Het lijkt af en toe dat bij hen het een na het ander op hun pad komt. Wanneer krijg je dan tijd om adem te halen, om weer van het leven te genieten zonder bang te zijn over wat er nu weer op je pad komt? Het leven is heel kwetsbaar en hoe kan je daar dan weer op vertrouwen?

Wat je overkomt kan heel divers zijn, denk maar aan de volgende levensgebeurtenissen; verlies van geliefden of werk, ziekte en de gevolgen ervan, relatieproblemen; scheiding, ontrouw, geweld, psychische -, fysieke- en of psychosociale problemen, een studie en de combinatie ervan met werk en privé, een ongeluk, burn-out… En meestal is het een opstapeling van deze dingen. Soms is hoeft het ook geen oorzaak te hebben, maar voel je je weer moe, weer verdrietig, doet iemand je weer (bewust of onbewust) pijn.

De bovenstaande opsomming is incompleet en oneindig. Hoe groot en sterk jouw draagkracht en draaglast is bepaald ook in hoeverre dit jou beïnvloed, maar soms is de koek gewoon op.

Het heeft zo moeten zijn! Of alles heeft zijn reden

Ik ben geen fan van deze opmerkingen. Alleen in positieve zin vind ik het een fijne zin; als je iemand ontmoet en je hebt dezelfde interesses. Of als het gaat om toevallige situaties. Maar verder gaat het erbij mij niet in dat er altijd een reden is dat je ziek wordt, een ongeluk krijgt of je partner verliest. Wat is die reden dan? Ik kan het niet verzinnen. Wel kan ik mij voorstellen dat een burn-out als reden heeft dat je te lang door bent gegaan in een ongezonde werk/relatiesituatie en je lijf zegt dan gewoon; stop! En zo kan ik wel meer zaken terugbrengen naar een praktische aanwijsbare reden, maar niet alles. Ik gebruik dan ook die zinnen in dit verband niet.

Wel is belangrijk om te weten dat je deze levensgebeurtenissen meestal niet altijd kan voorkomen. Je kan ze niet voorspellen, ze overkomen je. Iedereen maakt ze vroeg of laat een keer mee. Zo is het leven en daar kunnen we niet omheen.

Wat is jouw reactie?

En dan is het belangrijk om te weten hoe je daar dan mee omgaat. Als je het gevoel krijgt, waarom overkomt mij dit nu, wat doet dat met je? De gedachte is prima, maar wat is vervolgens je gedrag. Laat je die gedachte de overhand nemen, of ga je met je reactie aan de slag? En dat is lastig, maar op een bepaald moment gaat deze situatie ook weer voorbij en hoe kijk je dan terug? Als een rotperiode waarbij je er helemaal doorheen zat, niet meer plezier in het leven had en het voor jou allemaal niet meer hoefde of als een rotperiode waar je je doorheen geslagen hebt doordat je een keuze maakte om jezelf niet meer te onderschatten? Je besefte en accepteerde dat dit je overkwam, maar dat je de controle weer terugnam.

Zoals ik al zei is dit lastig om op dat punt te komen en die omslag te maken. Die veerkracht kan je echter aanleren en opbouwen. Of je nu er midden in zit, of net achter de rug hebt. Het helpt je uiteindelijk om je met die pieken en dalen mee te gaan en jouw draaglast en draagkracht te versterken. Als het dan toch een reden moet hebben, laat het dan zijn om er zelf veerkrachtiger en positiever uit te komen.