Afgelopen woensdagavond sloot ik mijn laptop en deed ik een klein dansje. Net daarvoor had ik een online gesprek met Marcel en Wanda. Zij hadden samen naar mijn meesterproef gekeken en deze (zeer positief) beoordeeld. Het geven van feedback was de laatste stap om mijn diploma te behalen. Dus het dichtklappen van mijn laptop betekende dat ik mijzelf ‘Excellente coach rondom kanker’ mocht noemen.

In de afgelopen 10 jaar ben ik met regelmaat terug gegaan in de schoolbanken, voor een Hbo studie, coach opleidingen, aanvullende trainingen en cursussen. Dit was intensief en veel, maar ik heb geen moment getwijfeld of ik het wel zou redden of afmaken. Dat had ik ook niet met deze opleiding. Alleen was deze opleiding anders, heel anders. Waar het bij andere opleidingen vooral ging om kennis, ging het hier vooral om mijzelf.

Gremlins en andere monstertjes

Nou, ik kan je vertellen dat dit met regelmaat diep ging. Oude gremlins en andere ‘monstertjes’ kwamen weer voorbij, waarvan ik dacht dat ik die wel eens had verwerkt of onder de duim had. En als ik ze dan weer tegenkwam, moest ik dat weer aanpakken en verwerken. Maar nu op een effectieve wijze, zodat ik als ik ze weer tegenkom, want dat gaat zeker gebeuren, ze sneller herken en er mee kan omgaan. Soms is het beter om even toe te geven, dan steeds maar er tegen blijven vechten. Alleen is het dan de kunst om niet overweldigd te raken of in oud gedrag te schieten.

Dit zorgde ervoor dat er wat vertraging op de lijn zat: waar een ander misschien binnen een jaar klaar zou zijn, heb ik er twee jaar overgedaan. Terwijl ik dit typ, merk ik dat ik mijn schouders aan het ophalen ben van: Nou en? Ik moet daarom ook wel een beetje om mijzelf lachen. Want behalve de emotie en zelfonderzoek, wat dat hele proces eigenlijk was, ben ik ook enorm perfectionistisch. En ik zeg altijd dat ik dat niét ben! Daar heb ik dus een bewuste blinde vlek, want als het gaat om prestatie, ben ik enorm perfectionistisch. Het is nooit af, het kan altijd beter of er moet nog wat bij… Ik word niet boos op mijzelf, maar ben wel streng voor mijzelf, dus moet ik af en toe ook wat zelfcompassie regels op mijzelf toepassen. En dan is het ook goed voor mij.

Magische locaties en bijzondere mensen

Het eerste jaar heb ik alle modules gevolgd. Ik ben in Almen geweest, in het Dominicanenklooster in Huissen en bij het Verhalen Monument in Berg en Bos in Apeldoorn. Deze locaties waren stuk voor stuk magisch. Ik heb kennis mogen maken met bijzondere mensen, die deze opleiding ook volgden, maar ook gaven. De afgelopen periode hebben wij elkaar in de gaten gehouden, meegelopen en elkaar gesteund. Allemaal werkzaam voor mensen rondom kanker; vanuit eigen ervaringen en persoonlijke redenen. Deze ontmoetingen maakte het voor mij allemaal al waard. We hebben veel met elkaar gedeeld, waardoor onze rugzakken nog meer gevuld raakten. Positief gevuld bedoel ik dan. In dit geval werd de rugzak niet steeds zwaarder maar gaf het door de ervaringen en herinneringen juist verlichting.

Vertraging dus verrijking

Natuurlijk stonden de afgelopen twee jaar niet alleen in het teken van deze opleiding. Het leven gaat gewoon door, met alle ups en downs. Mijn gezin, het werk, het stoppen bij een werkgever na 18 jaar, het voortzetten van mijn eigen praktijk en deze uitbreiden, familie, vrienden en vrije me-tijd. Want dat is ook belangrijk voor mij, alles kan maar blijven doorgaan en dan gaat het als een sneltrein door en voor ik het weet ren ik er als een kip zonder kop achter aan. Ik weet dus dat ik regelmatig tijd voor mijzelf moet maken en dat doe ik dus ook. Soms best lastig, want tijd voor mijzelf betekent vaak een nee tegen een ander, maar uiteindelijk heeft de ander straks meer aan mij, dan als ik mij wegcijfer. In het geval van de studie, betekende deze vertraging juist een verrijking en verdieping voor mij als mens, maar ook voor de ander.

En zo heb ik de afgelopen twee jaar veel geleerd over mijzelf, over het vak, over kanker. Ik heb veel mensen ontmoet, die mij hebben gemotiveerd en die ik heb kunnen motiveren, maar ook kunnen steunen. Mijn meesterproef is dan ook gericht op deze mensen, waar ik zoveel aan heb gehad. Ik hoop dat zij straks hier wat aan hebben. Wat is die meesterproef dan? Dat vertel ik nog niet. Het moet toch een beetje met een cliffhanger eindigen toch?

Tijd voor een kop koffie of thee

Wil jij weten wat ik voor jou kan betekenen als coach rondom kanker? Ben je zelf ziek of ziek geweest? Heeft je partner of kind kanker en vind je het lastig om daar mee om te gaan. Raak je je zelf een beetje kwijt door alles wat er nu gebeurt? Wil je verhaal gewoon even kwijt en je hoofd even leeg maken op welke manier dan ook? Dan is tijd om eens samen een kop koffie of thee te gaan drinken,  helemaal vrijblijvend. Stuur mij gewoon een email via het contactformulier (klik hier) of bel mij (06-37118980). Dan maken wij een afspraak.