Laatst was ik wat aan het rondstruinen op het internet en kwam een heel mooi gedicht tegen. Ik weet niet zeker wie het heeft geschreven, maar iemand tipte mij dat het geschreven zou zijn door Karin van Troostgeschenk. Het gedicht gaat over relaties en communicatie.

Ik moest huilen.
“Huil maar niet”, zeiden ze,
“er zijn zoveel mooie dingen in het leven.
Richt je leven gewoon anders in.”
Ik keek en deed alsof ik lachte.
Maar ik huilde er niet minder om….

Ik moest huilen.
“Huil maar niet, zeiden ze.
“Zet het uit je hoofd, ga even op vakantie
en je zal zien dat het daarna beter gaat.”
Ik zag een mooi wit strand in mijn hoofd,
Maar ik huilde er niet minder om.

Ik moest huilen.
“Huil maar niet”, zeiden ze.
“Ik ken zoveel mensen die dit meemaakten,
en daar kwam het ook goed mee.”
Dapper slikte ik mijn tranen weg
Maar ik huilde er niet minder om..

Ik moest huilen.
“Huil maar”, zei ze, “je hebt gelijk..”
“Het is vreselijk”.
“Ik heb geen woorden om je te troosten”
Liefde vol zat ze naast me.
Ik reageerde niet
Maar langzaam, heel langzaam,
Hield het huilen op….

Praten met elkaar

Praten of communiceren hoeft helemaal niet met zoveel woorden. Je hoeft geen prater te zijn. Wij zijn snel geneigd om onze eigen ervaringen gevraagd en ongevraagd te geven, vaak vanuit een angst of uit goede bedoelingen. Daarbij gaan wij soms ook voorbij aan het verdriet dat er ook mag zijn. Verdriet is nodig om iets te verwerken, natuurlijk kan je het wegstoppen, maar het komt een keer dubbel zo hard terug.

Dus praten hoeft niet met zoveel woorden, het kan ook met gebaren. Een arm om iemand heen, samen zijn en samen dingen doen. Samen huilen en samen lachen, herinneringen ophalen en nieuwe herinneringen maken met elkaar.

Maar als je wel wilt praten?

Maar praten is niet makkelijk voor jullie, om welke reden dan ook? Probeer dan eens om elkaar een brief te schrijven. Deze kan je aan elkaar voorlezen of laten lezen. Schrijf hierin wat je maar wilt zeggen. Niet op een kwetsende manier, maar vanuit jezelf. Deze brieven kunnen zorgen voor een opening om met elkaar te praten.

Of ga samen wandelen of een stuk autorijden. Ja het klinkt misschien wat statisch, maar geloof mij de beste gesprekken worden gevoerd in een auto. Je kiijkt elkaar niet aan, er is geen oogcontact, geen zicht op non-verbale signalen. Je gaat je namelijk best kwetsbaar opstellen en bent misschien gespannen voor de reactie. Het autorijden of het wandelen heeft al een ontspannende werking. Je kan met elkaar praten zonder afgeleid te raken door elkaars reactie.

Zorg dat je begrip krijgt voor elkaar. Wuif de problemen en gevoelens van de ander niet weg. Denk niet voor de ander, maar vraag he het zit. Dit houdt misverstanden weg binnen jullie relatie. Want als je ‘praat’ met elkaar kan dat opluchting geven, begrip voor elkaar, weet je hoe de ander denkt, wat de ander wil. Het zorgt voor een open relatie met eerlijkheid en respect. Hoe fijn is het om te weten wat je aan elkaar hebt, dat je niet steeds een drempel over hoeft om iets te delen of te vragen.  

‘Praten’ is zowel zichtbare als onzichtbare communicatie. Het gaat om respect voor de ander