Net zoals je je eerste stapje hebt gezet of je eerste zoen hebt gekregen, komt er ook een moment dat je je eerste blog gaat schrijven. Dat is nog best lastig en spannend. Voldoende om over te schrijven hoor! Maar die eerste voelt anders. Wat ga ik jullie vertellen of nog belangrijker wat willen jullie van mij weten of horen? Moet ik mysterieus blijven of een open boek zijn?

Ik ga gewoon beginnen door wat over mijzelf te vertellen. Wees niet bang; ik sla heel veel jaren over. Mijn naam is Miranda Kalksma. Ik ben nu 42 jaar (pff dat was al mijn eerste bekentenis). Ik voel mij niet 42, soms denk ik dat ik nog midden 20 ben. Helaas laat mijn lichaam af en toe fijntjes merken dat dat echt niet meer zo is. Ik ben getrouwd en ik heb twee kinderen; twee jongens. Ik woon dus in een mannengezin. Dit is leuk, maar heeft in mijn geval een enorm nadeel. Voetbal! Alle drie gek van voetbal en ik….niet. Het is in ons gezin het gesprek van de dag. Dat is jammer, maar ik heb wel heel goed geleerd om mij ervan te sluiten. Ik ben dus goed in Oostindisch doof zijn.

Ik compenseer de overkill aan voetbal, door zelf gewoon helemaal niet aan sport te doen. Dat is ook een hele kunst, maar dat betekent wel dat ik op moet letten wat ik allemaal eet. Het gaat natuurlijk niet vanzelf. Maar dat is weer een ander verhaal. Wij hebben geen huisdieren, hoewel dit wel de grootste wens is van mijn kinderen. En dan natuurlijk een hond. Nu hebben wij een paar jaar geleden een dwerghamster gehad. ‘Jahaa, wij gaan er goed voor zorgen, Jahaa, wij maken het hok schoon!’ Nou niet dus. Trap er niet in, zou ik willen adviseren. Als ze eenmaal een huisdier hebben, dan blijkt het toch niet zo leuk. Zeker niet als blijkt dat die nageltjes en tandjes toch niet fijn zijn. Normaal leeft zo’n beestje twee jaar, wij hadden het ‘geluk’ dat hij drie jaar bleef leven. Dus nu blijven wij lekker huisdier loos.

In mijn vrije tijd lees ik graag boeken en luister ik naar muziek. Als ik denk dat niemand luistert zing ik heel hard mee. Ik wilde vroeger graag zangeres worden. Deed voor de spiegel Madonna na, tutte mijzelf ook helemaal zo op. Niemand die het zag, maar heerlijk! Kletsen met vriendinnen of ergens samen een hapje eten, doe ik ook, zo nu en dan. Niks doen daar ben ik ook heel goed in. Niemand om mij heen, lekker de gedachten laten gaan. Dingen bedenken en die opslaan om ooit nog uit te voeren. Hier vind ik mijn ontspanning in.

Mijn gezonde spanning vind ik in mijn werk. Ik coach en begeleid mensen met persoonlijke en professionele problemen. Ik luister graag naar mensen en op de een of andere manier ‘hoor en zie’ ik ook wat zij niet zeggen. Ik gebruik hiervoor vooral mijn intuïtie. Ik heb niet geleerd mijn intuïtie bewust te gebruiken, dit hoort gewoon bij mij. Ik ben geen extravert persoon, maar ik heb vaak een onbedwingbare dwang om te zeggen wat ik eigenlijk denk te horen, te voelen of te zien. Als ik dit deed merkte ik dat er wat los werd gemaakt bij de ander. Mijn aandeel in deze bewustwording en mijn interesse in het gedrag van de mens in het algemeen, heeft er voor gezorgd dat ik mij hier in ben gaan professionaliseren. Ik ben weer naar school gegaan om toegepaste psychologie te studeren. Daarna een opleiding coaching, om de puntjes op de I te zetten. En nu is de combinatie van psychologie, coaching, begeleiding, levenservaring, nieuwsgierigheid, plezier en Miranda geworden tot Startmoment.

En zo ben jij op mijn blog gekomen via Startmoment. Mijn eerste blog, dus. Ik hoop dat je nog een keer terugkomt om te lezen wat ik interessant vind of wat ik heb meegemaakt.