Winter; het laatste deel van mijn tetralogie
Boven de 65 ben je bejaard! Zo dat staat er dan. Dit betekent niet dat je leven voorbij is. Het is maar een getal en een woord. Je bent of gaat met pensioen en het leven gaat nu écht van start. Samen op reis, leuke herinneringen maken.
Maar helaas merk je steeds meer dat je gezondheid achteruit gaat. Misschien met kleine stapjes, maar het kan maar zo dat je een enorme stap terug hebt moeten doen. Jouw geestelijk vermogen, zorgen dat je wat meer vergeetachtig wordt. Je wordt wat strammer en je hoort ook niet meer zo goed. Je hoort van alles over nare ziektes, zoals dementie en alzheimer en je hoopt dat het jouw deurtje voorbij gaat. Maar je merkt bijvoorbeeld, dat je partner toch wel heel vaak iets herhaalt.
Generatiekloof
Jouw kinderen gaan volledig op in hun eigen sores en gezin. Wat wil je ook met hun puberkinderen en alles wat erbij een gezin komt kijken. Wel jammer dat zij daarom wat minder bij je langs komen en die kleinkinderen, als ze al komen, zitten ze met hun snufferd op hun mobiel te kijken en sluiten zich volledig af. Je hebt geen idee waar zij zich mee bezig houden. Dat had je niet verwacht, toen je jaren geleden zo vaak op de kleinkinderen paste. De generatiekloof met je eigen kinderen heb je behoorlijk kunnen overbruggen, maar deze afstand lijkt onoverbrugbaar.
Doodgaan
Daar denk je nu ook steeds vaker aan. Niet dat je zelf dood wilt zijn, maar je merkt in je omgeving dat er toch wel veel mensen overlijden. Vrienden, buren, kennissen en familieleden sterven aan ouderdom, kanker of andere ziekten. Je voelt jezelf ook al niet zo lekker de laatste tijd en je partner kwakkelt misschien ook een beetje. Als wij maar niet ziek worden denk je, want hoe moet de één verder zonder de ander?
Gevoelens van verlies, rouw en verdriet horen niet alleen thuis bij een overlijden, maar ze spelen ook een rol tijdens het ouder worden. Elke terugval in vaardigheden is weer een beperking in je leven en het geeft verliesgevoelens. Weer een stukje afhankelijker van een ander. Niet meer goed kunnen lopen, niet meer jezelf kunnen aankleden, niet meer je eigen eten kunnen koken. En je voelt je al zo eenzaam en alleen. Om je heen valt iedereen weg en jij schuifelt maar door. Het hoeft eigenlijk niet meer. Je bent anderen alleen maar tot last. Voor jou mogen dit wel de laatste winterdagen zijn!
Nazomer
Volgens mijn eigen berekeningen zit ik dus al in de herfst. Maar ik zie het liever als een mooie, lange nazomer. Voor mijn gevoel ben ik pas net volwassen geworden, niet in leeftijd maar in emotie en gedachten. Dit proces is ook nog niet af. Elke keer groei ik weer als mens en accepteer ik wat wel en niet kan, maar niet zonder slag of stoot. Eerst proberen dan pas accepteren. Ik heb liever later spijt van iets wat mij niet gelukt is, maar wat ik toch heb geprobeerd, dan dat ik spijt heb van iets wat ik niet heb uitgeprobeerd.
Heb jij jezelf ergens herkent binnen deze seizoenen en wil je er eens met mij over praten? Neem dan contact met mij op. Samen kunnen we kijken wat we uit jouw leven(sfases) kunnen halen, zodat jij ook een mooie zomer, nazomer, herfst en winter kunt hebben.
Teruglezen
Wil je nog eens de andere delen lezen? Klik dan op onderstaande links.
- De seizoenen van het leven; de lente
- De seizoenen van het leven; de zomer
- De seizoenen van het leven; de herfst